اینتل در جریان برگزاری کنفرانس توسعه‌دهندگان خود گوشه‌ای از
ساختار و اطلاعات مربوط به سری جدید پردازنده‌های خود یعنی Broadwell-Y را
که براساس لیتوگرافی ۱۴ نانومتری توسعه یافته، ارائه کرد. اولین گروه از
این پردازنده‌ها شامل نمونه‌ای با نام Core M-5Y70 است که قوی‌ترین نمونه
در بین ۳ نمونه‌ی معرفی شده است. حال بنچمارک این پردازنده نیز منتشر شده
که در ادامه به بررسی آن خواهیم پرداخت.
به گزارش سافت گذر به نقل اززومیت؛ پردازندهی Core M-5Y70 دارای توان مصرفی ۴.۵ وات است که با هدف استفاده
در تبلت‌ها، لپ‌تاپ‌‌ها و ابزار‌های هیبریدی با بدنه‌ای باریک و بدون نیاز
به فن توسعه یافته است. در تصاویر زیر بنچمارک این پردازنده با
پردازندهای از خانواده‌ی اینتل اتم با نام Z3740D مقایسه شده که از سری
بی‌تریل با توان مصرفی ۴ وات است.
همانطور که در تصویر مربوط به بنچمارک 3DMark مشاهده می‌کنید، شاهد
عملکرد ۳ برابری Core M-5Y70 اینتل در مقایسه با اتم‌های نسل قبل هستیم؛
نکته‌ی جالب اینجاست که تغییرات اصلی در سری برادول تنها روی پردازندهی
گرافیکی نبوده و اینتل این محصول را برای نمایش قدرت پردازندهی اصلی (CPU)
روانه‌ی بازار خواهد کرد.
دو بنچمارک SunSpider و Cinebench نیز قدرت ملموس پردازنده‌های Core M
اینتل را نشان می‌دهد که در هر ۲ بنچمارک شاهد رقم خوردن نتایجی ۲.۵ برابر
نسبت به نسل قبل از پردازندهی اتم از Bay Trail هستیم.
شاید از خود بپرسید که آیا مقایسه پردازندهای Core M از خانواده
Broadwell-Y با پردازندهی اتم از خانواده Bay Trail صحیح است یا خیر؟ در
صورتی که با در نظر گرفتن قیمت به این سوال پاسخ دهیم، جواب خیر است،
چراکه پردازندهی سری Core M اینتل به تنهایی قیمت در حدود ۳۰۰ دلار دارد،
در حالی که تبلتی چون Venue 8 Pro از کمپانی دل، ۳۰۰ دلار قیمت دارد. برای
خرید تبلتی که از پردازندهی برادول اینتل استفاده می‌کند، باید مبلغی در
حدود ۱۰۰۰ دلار را در نظر داشت. از سویی دیگر، پردازنده‌های بی‌تریل تنها
قادرند تا ۲ گیگابایت رم را پشتیبانی نمایند، در حالی که پردازندهی برادول
قادر به پشتیبانی از ۴ گیگابایت حافظه‌ی رم هستند.
اما در صورتی که کاربرد این دو پردازنده را برای مقایسه در نظر بگیریم،
کنار هم قرار دادن نتایج بنچمارک این دو پردازنده صحیح جلوه می‌کند. در
صورتی که به‌دنبال پردازندهای بدون فن و مبتنی بر معماری x86 به‌منظور
بکارگیری در تبلتی با ضخامتی برابر ۸ میلی‌متر باشیم، پردازنده‌های سری
هسول حرفی برای گفتن ندارند. پیش از آنکه اینتل پردازنده‌های سری برادول را
به بازار عرضه کند، استفاده از پردازنده‌های بی‌تریل بهترین گزینه‌ی موجود
در میان پردازنده‌های مبتنی بر معماری x86 برای استفاده در اینگونه
تبلت‌ها بود. شاید یکی از قدرتمندترین تبلت‌ها در میان تبلت‌هایی با ساختار
باریک آیپد اپل باشد؛ اما با عرضه‌ی رسمی پردازنده‌های بدون فن سری برادول
اینتل، شاهد روی دیگر سکه خواهیم بود، چراکه این پردازنده‌ها عملکرد بسیار
قدرتمندی دارند.
شاید جالب باشد تا بدانید که تبلت Llama Mountian که یک تبلت نمونه
ساخت اینتل مبتنی بر پردازندهی برادول است، علی‌رغم استفاده از یک صفحه‌ی
نمایش ۱۲.۵ اینچی و وزنی ۶۸۵ گرمی، تنها کمی سنگین‌تر از آیپد ایر است.
البته در این بین باید صفحه‌ی نمایش بزرگ را نیز در نظر داشت.
اینتل تبلت‌های نمونه‌ی خود برای تست پردازنده‌های جدید را در ۳ مدل با
بهره‌گیری از شاسی آلومینیومی، شاسی آلومینیومی با روکش طلا و شاسی مسی در
IDF 2014 پیش روی علاقمندان قرار داده بود. این تبلت‌ها برای نمایش قابلیت
حفظ دما در میزان ثابت تولید شده بودند که هدف از آن نشان دادن قابلیت
باقی‌ماندن پردازندهی برادول در دمایی ثابت در حالت‌های مختلف و بدون نیاز
به فن بود.
اینتل اعلام کرده که تولیدکنندگان می‌توانند با در نظر گرفتن میزان
حرارت تولید شده توسط پردازنده‌ها توان مصرفی پردازندهی Core M را تنظیم
کنند که می‌تواند ۳، ۴.۵ یا ۶ وات باشد. امکان تنظیم توان مصرفی پردازنده
دست تولیدکنندگان را باز می‌گذارد تا سناریوهای مختلفی را با استفاده از
این پردازنده‌ها پیاده‌سازی کنند. برای مثال می‌توان پردازندهی Core
M-5Y70 را که بهترین نمونه‌ی از میان ۳ پردازندهی Core M سری برادول است،
به توان مصرفی ۳ وات محدود کرد تا انرژی کمتری مصرف شده و در نتیجه عمر
باتری افزایش یابد. در مقابل می‌توان توان مصرفی این پردازنده را با
بکارگیری طراحی بهتری از نظر تهویه روی ۶ وات قرار داد که یقیناً عملکرد
پردازنده در قوی‌ترین حالت خود قرار خواهد گرفت. باید به این نکته اشاره
کنیم که منظور از طراحی بهتر تهویه، بکارگیری فن نیست، چراکه پردازنده‌های
Core M برادول نیازی به فن ندارند، بلکه منظور بالا بردن ضخامت تبلت و قرار
دادن کانال‌هایی برای تهویه گرمای تولیدی است، هرچند در صورت نیاز به
تولید تبلتی با ضخامت کمتر از ۸ میلی‌متر، باز هم پردازنده‌های برادول را
می‌توان بکار برد.
با وجود امکان تغییرات روی پردازنده، خریداران باید به این نکته توجه
کنند که استفاده از یک پردازنده در ۲ محصول متفاوت نشان‌دهنده عملکرد
برابر آن‌ها نخواهد بود، چراکه باز بودن دست تولیدکننده برای اعمال تغییرات
می‌توان پردازندهی Core M-5Y10 را با توان مصرفی ۶ وات از نظر عملکرد
بالاتر از پردازندهی Core M-5Y70 با توان مصرفی ۳ وات قرار دهد، هرچند
Core M-5Y70 از نظر قابلیت و ویژگی‌ها تواناتر از Core M-5Y10 است.
در تصویر فوق شمایی از بورد اصلی و بورد الحاقی مربوط به تبلت پلتفرم
Llama Mountian را ملاحظه می‌کنید که دارای اندازه‌ی بسیار کوچکی بوده و
وزن آن برابر ۹۰ گرم است.
در ادامه می‌توانید تصاویر ویدئویی مربوط به مقایسه‌ی عملکرد ۲ محصول
بدون فن را که از محصولات اینتل به‌عنوان قلب تپنده‌ی خود بهره می‌برند، به
نظاره بنشینید. در یک سو شاهد تبلت Helix لنوو هستیم که از پردازندهی Core M-5Y70 بهره می‌برد و در مقابل تبلتی با پردازندهی Z3740 اتم اینتل قرار دارد.
همانطور که در ویدئوی نیز مشاهده کردید، نتایج بنچمارک‌ها با نمودارهایی
که در ابتدای مقاله مشاهده کردید، هم‌خوانی دارند. اما عملکرد این
پردازنده در مقابل پردازندهی هسول با توان مصرفی ۱۱.۵ چگونه خواهد بود؟
آیا پردازندهی برادول قادر است تا نسل پیش از خود را با توان مصرفی ۲
برابر کمتر، پشت سرگذارد؟
ویدئوی بعدی مربوط به مقایسه قدرت پردازشی تبلتی مجهز به پردازندهی ۴
هسته‌ای مورفیلد (Moorefield) در مقابل پردازندهای ۸ هسته‌ای مبتنی بر
معماری Cortex-A9 است.
اینتل مدعی است که علت عملکرد بهتر پردازندهی ۴ هسته‌ای اتم در برابر ۸
هسته‌ای مبتنی بر معماری A9، برتری اینتل در زمینه‌ی پردازش دستورات در یک
کلاک پردازنده است. چراکه در برخی اوقات اینتل با استفاده‌ی بهینه از
مولتی تردینگ تعداد دستوراتی به میزان ۲ برابر را پردازش می‌کند که در این
مورد اندروید با محدودیت‌هایی روبرو است.
تبلت Venue 8 7000 دل که از پردازندهی مورفیلد اینتل بهره می‌برد در
همین کنفرانس معرفی شد که از جالب‌ترین قابلیت‌های آن می‌توان به وجود
فناوری دوربین دوگانه‌ی RealSense اشاره کرد که می‌توان با استفاده از آن
ابعاد اشیا را در تصویر محاسبه کرد.